Bonerific.

That's not even a word. Bir ara bırakmam lazım Family Guy başlıklarıyla başlamayı. Neyse bi dahaki sefere. Artık internette girebiliceğim her çeşit sayfayı sömürdükten sonra blog'a geldi sıra. CS dersindeyim, ve sanırım birazdan kefen vericekler dersin sonunda. Yanımdaki kız zaten 1 saat kadar önce öldü, diğer çocuklar da geldikleri andan itibaren zaten herhangi bir yaşam belirtisi göstermiyorlardı.

Artık bende onlardan biriyim. 2 saattir yeni proje açıyorum diyen asistanımıza bakıyorum boş boş. Anlattıkları hakkında başta fikirlerim vardı, ama öldükten sonra dinlemeyi bıraktım.

----

Evet devamını bile getiremedim o gün. O kadar kötüydü. Neyse en azından bitti. Thank god şu an evimdeyim. Yarın midtermum var, bende nedense en ufak bir istek veya eğilim yok çalışmaya dogru. Son 2 gündür inanılmaz acayip rüyalar görüyorum. Kabus değil ama, anlamsız sadece, dün Brad Pitt vardı mesela. Biriyle evlenmesi gerekiyormuş, ama ondan önce sırayla herkesle çıkıyordu bir günlüğüne, sevap işler gibi. (Bak çok ciddiyim. Çok ciddiyim ahahahah) Neyse, sonrasında biz gerçekten aşık oluyorduk, ama ben bigger person olarak "hayır hayır olmaz, evlenmen lazım everything is arrenged.." moduna giriyorum. Ağlıyoruz ediyoruz, bak istediğin an kapındayım diyor (alter egom diye bir şey yok. alter yok. ben yokum. EGOM VAR.)

Neyse, uyandım tabii. Komik bir şey daha belirteyim, Brad Pitt gerçek hayatta gelse aramızda bir şey olmazdı. Eskiden beri çekici bulmadığım insandır, hala da bulmuyorum. Ama görüyosun, istediğim an kapımda. alskjdad ay yarabbim. neyse.

O değil de, twitter ya. Tanımadığım insanlardan response alınca çok seviniyorum. Yok böyle bir şey, ingiltereden ordan burdan garip garip insanlar cevap atınca "ohae ne alaka" falan diyorum ilk başta, sonra cevap atıyorum, cevap geliyor falan.

Yazarken o kadar çok "falan" dediğimin farkında değildim şu son paragrafa kadar, fakat embesil gibi yazdığımı farkettim. Normalde böyle biri değilim. 3 kelimemden 2si falan değil. Cidden.

Kısacası back to topic, twitter o kadar laf ettim sana ilk çıktığında, ama o kadar da kötü değilmişsin.

Ayrıca bir şey daha geldi aklıma, çok followerı olan bloglara kişisel olarak çok tanımıyorsanız yorum bırakmak çok intimidating değil mi ? Yani ben sosyal açıdan çok özürlü olabilirim, ama bence çok korkunç. Yani sanki bir şeyler yazsam gerçekten tanıyan eden insanlar benim arkamdan "bu kim lan ne alaka mal" diyecek gibi hissediyorum. Rüyadaki egodan eser yok. Nerdesin ? Rüyamda işe yarayacağına gerçekte biraz göstersen kendini bi el atsan hiç fena olmayacak.